تأثیر باز ه ی زمانی زلزله بر شدت آسیب پذیری سا ختمان های بتنی

بازه ی زمانی زلزله تأثیر بسزایی در مقدار خرابی سازه ها دارد. از این رو ضرورت دارد مطالعات دقیقی برای شناخت منابع لرزه ای با امکانتولید زلزله های با دوام زیاد در ایران انجام گیرد و تأثیرات دوام بر کاهش مقاومت سازه ها به هنگام طراحی لحاظ گردد. این مسئله نه تنهادر زلزله های با دوام بالا ممکن است باعث خرابی سازه ها شود، بلکه در صورت رخداد پس لرزه های نسبتاً شدید نیز می تواند منجر به خرابیآنها گردد. در این مقاله به بررسی عملکرد سازه های بتنی تحت تأثیر زلزله های با مدت زمان مؤثر متفاوت پرداخته می شود و تأثیر کاهشسختی و مقاومت اعضای سازه در اثر حرکات رفت و برگشتی زلزله مورد ارزیابی قرار می گیرد. برای این منظور سه ساختمان بتنی 3، 9 و 15طبقه توسط نرم افزار اجزای محدود Seismostruct 2016 مدل سازی شده و تحت تأثیر رکوردهایی که از نظر انرژی مقیاس شده و شرایطخاک یکسانی دارند قرار می گیرند. این رکوردها از نظر مدت دوام مؤثر متفاوت است تا بتوان تفاوت رفتار سازه را در دوام های مختلف بررسینمود. نتایج تحلیل غیرخطی تاریخچه ی زمانی روی سازه با رکوردهای اشاره شده نشان می دهد که تعداد مفاصل پلاستیک ایجاد شده وتغییر مکان بیشینه در زلزله های با دوام بالا به مراتب بیشتر از زلزله های با دوام کم است. همچنین مطالعه ی رفتار ساختمان ها طی زلزله هایبا دوام مختلف نشان می دهد که نمی توان زلزله ها را صرفاً بر اساس دوام ظاهری آنها مرتب نمود. بلکه هر چه تعداد سیکل های زلزله کهدارای دامنه ی شتاب بیشتر از یک حد مشخص باشد اثرات آن بر سازه بیشتر است.